Taizé, stages en een baan voor vijf maanden!
Blijf op de hoogte en volg Irene
03 April 2019 | Frankrijk, Le Monastère
Mijn stage in Bordeaux, waar ik in de vorige blog over schreef, zit er alweer op en ik heb ook een andere stage gedaan, op de huidige school van Vincent. Het is ook weer in de bovenbouw en met de docenten Engels, maar toch weer anders omdat het een grotere school is met andere docenten en andere leerlingen (laten we zeggen : een ander -sociaal- milieu). Gelukkig beviel ook deze stage erg goed, ik moet alleen erg wennen aan het Franse onderwijssysteem en de manier van lesgeven (zonder boek in de hoogste twee klassen, maar met vier hoofdthema's die bij het eindexamen aan bod komen). Ik ben ook bij het Franse UWV geweest om te kijken of ze een lerarenopleiding willen financieren, maar dan moest ik eerst zelf uitzoeken hoeveel zoiets kost en of ik als student of als werkzoekende ingeschreven kon worden.....de documenten die de universiteit me toestuurde blonken ook niet uit in duidelijkheid dus ik zal er nog eens een studie van maken....Als je hier niet het juiste diploma hebt mag je niet voor de klas, ook al heb je wel de kennis en competentie, wat op zich ook wel logisch is.
In de eerste week van de vakantie zijn we naar Taizé geweest met een stuk of 50 leerlingen en 9 begeleiders uit de hele Aveyron. Het was een bijzondere ervaring, je leeft een week in de oecomenische gemeenschap (alle Christenen op een hoop : katholieken, protestanten, evangelisten, baptisten etc.) en je doet mee met de drie gebedsmomenten van de Broeders die de gemeenschap vormen (ochtend-middag-avond). Tussendoor worden er lezingen, workshops, Bijbelinterpretatie en andere activiteiten georganiseerd en worden alle 'pelgrims' geacht hun handen te laten wapperen, de verschillende groepen hielpen bij bijvoorbeeld afwassen, eten uitdelen, schoonmaken, mensen tot stilte manen in de kapel, 'go-to-bed' etc. Mijn groepje was ingedeeld bij de middagafwas, en tijdens de mooie dagen hebben we veel lol gehad en elkaar natgespat, toen het de laatste twee dagen koud en winderig was hebben we snel(ler) doorgewerkt. In Taizé is in 2005 de oprichter (frère Roger) tijdens een van de gebeden neergestoken en overleden door een schizofrene pelgrim, sindsdien is er een andere broeder die de baas is. Er wonen in totaal 60 broeders, en er zijn ook Taizé-gemeenschappen in andere landen.
Het leven in de gemeenschap is vrij Spartaans : weinig eten (al zijn we niet verhongerd), slaapzalen van 6 plekken (ik sliep met twee andere begeleidsters dus dat viel mee), weinig ruimtes waar je beschut kon relaxen dus vaak zat je buiten, zelfs met het avondeten. Het ontbijt bestond uit een pistoletje met een vierkantje boter, twee repen chocola (zo groot als je wijsvinger) en thee of chocolademelk. Van de thee weten we nog steeds niet of het perzik- of citroensmaak was, maar het was in elk geval van die oplospoederthee. Oja, Vincent miste z'n koffie en ik miste Vincent, we moesten apart slapen en normaal vind ik dat niet erg maar als je weet dat Vincent op 200m slaapt is het toch niet echt fijn...
Maar we leven nog en uiteindelijk was het toch wel leuk, we hebben veel nieuwe mensen leren kennen en ik heb zelfs nog andere Nederlanders gespot (hoera!). De overige groepen jongeren kwamen ook uit zuid-Frankrijk en er was een enorme groep uit de 'neuf-trois', een van de departementen (93) vlakbij Parijs, waar veel mensen van niet-Europese afkomst wonen. Normaal zijn er meer internationale groepen, maar die waren waarschijnlijk slim genoeg om niet eind februari te gaan.....
De tweede week van de vakantie hebben we de kelder opgeruimd en een van de garages leeggehaald, omdat die nu bij het deel van Vincent z'n broer hoort. Het hele pand (twee samengevoegde huizen) was van Vincent zijn moeder en die heeft het nu aan ons en Vincent zijn broer overgedaan. Het gedetailleerde verhaal zal ik jullie besparen maar na heel veel papierwerk zijn we nu dus huiseigenaren:)
Vorige week kreeg ik via het Franse UWV (soms doen die goede dingen) een mail met een vacature die me wellicht interesseerde : 5 maanden receptiewerk en rondleidingen geven op het kasteel van Estaing. Dezelfde dag nog op geschreven, volgende dag telefoontje en maandags op gesprek : soms kunnen dingen snel gaan ! Afgelopen donderdag hoorde ik dat ik was aangenomen en gister ben ik nog weer geweest voor een middag met extra uitleg en heb ik nog wat documenten meegekregen om te bestuderen. Eind april heb ik nog twee dagen voorbereiding en ga ik samen met mijn collega de souvenirwinkel inrichten en vanaf 1 mei is het kasteel open. Ik werk er tot 30 september, daarna is het kasteel nog tot half oktober open maar met minder openingsuren dus dan kan mijn collega het weer alleen af. Zij werkt er het hele jaar door. Ik ga toegangskaartjes en souvenirs verkopen en rondleidingen geven (2x per dag), samen met mijn collega. Als we tijd hebben gaan we ook een soort kinderspeurtocht of rondleiding bedenken, die is er nu nog niet.
Het kasteel is gebouwd in de 11e eeuw en uitgebreid in de 15e en 16e eeuw. Het heeft lang toebehoord aan de familie van de Franse oud-president Giscard d'Estaing, maar nu is er een stichting die de boel beheert. De oud-president is nog wel Ere-voorzitter van de stichting en komt ook nog regelmatig naar het kasteel. Er heeft ook een tijd een groep nonnen gewoond, die er onder andere een meisjesschool en een huishoudschool hadden. Ik vind de afwisselende geschiedenis en de verschillende bewoners van het kasteel interessant en denk dat ik me wel ga vermaken op het kasteel. Een deel van de tijdelijke expositie gaat over de oud-president en wat hij heeft gedaan tijdens zijn regeerperiode (1974-1981) en er is een nieuw deel met jurken en kleding die zijn vrouw tijdens officiële gelegenheden droeg (zij is oprichtster van een stichting voor het belang van kinderen). Het is dus wel een apart kasteel, met een politiek en religieus randje in plaats van ridderverhalen, maar dat is ook wel weer bijzonder. Ik ben in elk geval erg blij dat ik voor vijf maanden werk heb, al kunnen we nu niet naar Nederland komen in de zomervakantie. Het is ongeveer 40 min. rijden (het is in de buurt van Espalion, waar ik Vincent heb ontmoet) en ik heb in mei en juni twee dagen vrij en in juli, augustus en september eentje, maar we werken maximaal 35 uur per week.
In de meivakantie gaan we nog wel een paar dagen naar Normandië, maar ivm mijn werk ga ik al eerder terug met de trein en komt Vincent later met de auto. We hebben een camping geboekt in de buurt van Sainte Marie du Mont en we gaan ook wat vrienden van Vincent bezoeken.
In de eerste week van de vakantie zijn we naar Taizé geweest met een stuk of 50 leerlingen en 9 begeleiders uit de hele Aveyron. Het was een bijzondere ervaring, je leeft een week in de oecomenische gemeenschap (alle Christenen op een hoop : katholieken, protestanten, evangelisten, baptisten etc.) en je doet mee met de drie gebedsmomenten van de Broeders die de gemeenschap vormen (ochtend-middag-avond). Tussendoor worden er lezingen, workshops, Bijbelinterpretatie en andere activiteiten georganiseerd en worden alle 'pelgrims' geacht hun handen te laten wapperen, de verschillende groepen hielpen bij bijvoorbeeld afwassen, eten uitdelen, schoonmaken, mensen tot stilte manen in de kapel, 'go-to-bed' etc. Mijn groepje was ingedeeld bij de middagafwas, en tijdens de mooie dagen hebben we veel lol gehad en elkaar natgespat, toen het de laatste twee dagen koud en winderig was hebben we snel(ler) doorgewerkt. In Taizé is in 2005 de oprichter (frère Roger) tijdens een van de gebeden neergestoken en overleden door een schizofrene pelgrim, sindsdien is er een andere broeder die de baas is. Er wonen in totaal 60 broeders, en er zijn ook Taizé-gemeenschappen in andere landen.
Het leven in de gemeenschap is vrij Spartaans : weinig eten (al zijn we niet verhongerd), slaapzalen van 6 plekken (ik sliep met twee andere begeleidsters dus dat viel mee), weinig ruimtes waar je beschut kon relaxen dus vaak zat je buiten, zelfs met het avondeten. Het ontbijt bestond uit een pistoletje met een vierkantje boter, twee repen chocola (zo groot als je wijsvinger) en thee of chocolademelk. Van de thee weten we nog steeds niet of het perzik- of citroensmaak was, maar het was in elk geval van die oplospoederthee. Oja, Vincent miste z'n koffie en ik miste Vincent, we moesten apart slapen en normaal vind ik dat niet erg maar als je weet dat Vincent op 200m slaapt is het toch niet echt fijn...
Maar we leven nog en uiteindelijk was het toch wel leuk, we hebben veel nieuwe mensen leren kennen en ik heb zelfs nog andere Nederlanders gespot (hoera!). De overige groepen jongeren kwamen ook uit zuid-Frankrijk en er was een enorme groep uit de 'neuf-trois', een van de departementen (93) vlakbij Parijs, waar veel mensen van niet-Europese afkomst wonen. Normaal zijn er meer internationale groepen, maar die waren waarschijnlijk slim genoeg om niet eind februari te gaan.....
De tweede week van de vakantie hebben we de kelder opgeruimd en een van de garages leeggehaald, omdat die nu bij het deel van Vincent z'n broer hoort. Het hele pand (twee samengevoegde huizen) was van Vincent zijn moeder en die heeft het nu aan ons en Vincent zijn broer overgedaan. Het gedetailleerde verhaal zal ik jullie besparen maar na heel veel papierwerk zijn we nu dus huiseigenaren:)
Vorige week kreeg ik via het Franse UWV (soms doen die goede dingen) een mail met een vacature die me wellicht interesseerde : 5 maanden receptiewerk en rondleidingen geven op het kasteel van Estaing. Dezelfde dag nog op geschreven, volgende dag telefoontje en maandags op gesprek : soms kunnen dingen snel gaan ! Afgelopen donderdag hoorde ik dat ik was aangenomen en gister ben ik nog weer geweest voor een middag met extra uitleg en heb ik nog wat documenten meegekregen om te bestuderen. Eind april heb ik nog twee dagen voorbereiding en ga ik samen met mijn collega de souvenirwinkel inrichten en vanaf 1 mei is het kasteel open. Ik werk er tot 30 september, daarna is het kasteel nog tot half oktober open maar met minder openingsuren dus dan kan mijn collega het weer alleen af. Zij werkt er het hele jaar door. Ik ga toegangskaartjes en souvenirs verkopen en rondleidingen geven (2x per dag), samen met mijn collega. Als we tijd hebben gaan we ook een soort kinderspeurtocht of rondleiding bedenken, die is er nu nog niet.
Het kasteel is gebouwd in de 11e eeuw en uitgebreid in de 15e en 16e eeuw. Het heeft lang toebehoord aan de familie van de Franse oud-president Giscard d'Estaing, maar nu is er een stichting die de boel beheert. De oud-president is nog wel Ere-voorzitter van de stichting en komt ook nog regelmatig naar het kasteel. Er heeft ook een tijd een groep nonnen gewoond, die er onder andere een meisjesschool en een huishoudschool hadden. Ik vind de afwisselende geschiedenis en de verschillende bewoners van het kasteel interessant en denk dat ik me wel ga vermaken op het kasteel. Een deel van de tijdelijke expositie gaat over de oud-president en wat hij heeft gedaan tijdens zijn regeerperiode (1974-1981) en er is een nieuw deel met jurken en kleding die zijn vrouw tijdens officiële gelegenheden droeg (zij is oprichtster van een stichting voor het belang van kinderen). Het is dus wel een apart kasteel, met een politiek en religieus randje in plaats van ridderverhalen, maar dat is ook wel weer bijzonder. Ik ben in elk geval erg blij dat ik voor vijf maanden werk heb, al kunnen we nu niet naar Nederland komen in de zomervakantie. Het is ongeveer 40 min. rijden (het is in de buurt van Espalion, waar ik Vincent heb ontmoet) en ik heb in mei en juni twee dagen vrij en in juli, augustus en september eentje, maar we werken maximaal 35 uur per week.
In de meivakantie gaan we nog wel een paar dagen naar Normandië, maar ivm mijn werk ga ik al eerder terug met de trein en komt Vincent later met de auto. We hebben een camping geboekt in de buurt van Sainte Marie du Mont en we gaan ook wat vrienden van Vincent bezoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
