Februari

Koning Beatrix is afgetreden, de paus ook, mijn kachel doet het eindelijk weer normaal en ik was ook nog jarig, tijd om jullie bij te praten!

Ik was nauwelijks terug uit Nederland of de Koningin houdt ’t voor gezien, gelukkig had mama mij ’s middags gesmst en kon ik de toespraak live via internet volgen ’s avonds. Wel ff wennen, het idee dat we straks weer een koning hebben, tenslotte is Beatrix al Koningin sinds ik leef. Het leverde op kantoor wel weer een leuk gesprek over Nederlandse cultuur op, dankzij een paar postzegels van de 3 prinsesjes en een artikel in Le Figaro. Koningin Beatrix werd beoordeeld als een knappe vrouw (‘je zou helemaal niet zeggen dat ze bijna 75 wordt’), Willem-Alexander zag er maar oud uit (‘is die echt maar drie jaar ouder dan ik? Ik dacht dat ie 55 was, maar misschien komt dat door z’n kostuum, eeeh uniform). Maar Laure en ik zijn het er wel over eens dat het beter is dat Beatrix zelf aftreedt, om zo ruimte te maken voor de nieuwe generatie en om niet te eindigen ‘zoals dat oude mens daar in Engeland’ (en toen volgde een beeldende imitatie van the Queen die kromgebogen achter een rollator liep).

Terwijl ik dit typ zendt de tv nog net geen witte rooksignalen uit omdat de paus is afgetreden, maar Frankrijk is toch het 2e katholieke land van Europa en het 6e van de wereld (als we David Pujadas mogen geloven) dus uiteraard beginnen ze daarmee in het Journal de 20h. Maargoed, het is mij eerlijk gezegd wel heilig met die paus, moeten ze alleen voor de Pasen wel iemand anders vinden die ‘bedankt voor de bloemen’ kan zeggen.

Toen ik terugkwam uit Nederland deed mijn kachel het niet, en dat vond ik vrij vreemd want ik had hem op 15 graden laten staan zodat de boel niet zou bevriezen. De loodgieter gebeld, die had de boel gemaakt en dinsdags was t weer raak. Dat heeft een week geduurd, vrijdag was de loodgieter er dan toch echt uit (de pomp was stuk, werd vervangen, toen moest er water bijgevuld worden en toen moest er nog ontlucht worden) maar de maandag daarop had ik weer geen verwarming.....Ik had wel warm water gelukkig, maar ik werd een beetje moe van in de kou met dekentjes zitten en heb op n gegeven moment de makelaar maar gebeld om te vragen of ze niet een electrisch kacheltje voor me hadden en om te laten merken dat ik toch best wel een beetje heel erg boos op ze was (en dat zonder te schelden en in het Frans, dat is niet makkelijk). Terwijl ik aan het bellen was kwam Laure binnen en die heeft gelukkig aan een half woord genoeg dus die had ook wel in de gaten dat ik weer eens zonder verwarming zat en dat ik het nu echt zat was (ik was zo kwaad dat ik ervan trilde). Laure heeft daarna ook nog met de makelaar gebeld om te horen hoe het nou kon en of ze er niet iets aan konden doen ‘assez rapidement’ want ze had er wel een beetje genoeg van dat haar collega elke keer in een koud huis zat en steeds van t werk wegmoest voor de loodgieter (was niet helemaal waar maar daar kwam het wel op neer). Later heeft de loodgieter nog weer met Laure gebeld en die heeft uitgelegd dat er iemand in mijn flatgebouw is die het leuk vind om op willekeurige momenten bij willekeurige bewoners de kranen van de verwarmingstoevoer dicht te draaien. Deze kranen zitten in de gang en daar kan iedereen gewoon bij, omdat daar ook de meters zitten. De loodgieter heeft nu overal een schroefje ingeboord zodat niemand er meer bij kan en sindsdien is het hier weer heerlijk warm.......

Laure besloot de hele affaire met de mededeling dat ik ongetwijfeld een ‘cas social’ (sociaal geval) in mn flat had, en na zaterdag ben ik er van overtuigd dat het er iets meer zijn. Ik had namelijk, ter kennismaking en om mijn verjaardag te vieren, al mijn buren uitgenodigd om een stukje taart te komen eten zaterdagmiddag. Briefje in de brievenbus en klaar, want je komt hier nooit iemand tegen terwijl er toch 9 appartementen zijn. Mijn buurvrouw van dezelfde etage kwam om twee uur wel even aan de deur, ze kon ’s middags niet maar wilde me toch even bedanken en ik kreeg een mooie orchidee  Behalve 7 cas sociaux wonen er dus ook 2 sociale mensen, dat scheelt.
Vrijdagmiddag had ik van Laure al een mooie bos bloemen gekregen, over de post (al de hele week) diverse verjaardagskaarten en uiteindelijk heb ik het hele weekend maar lekker gedaan waar ik zin in had omdat ik jarig was: lekker winkelen, naar de markt, pizza halen bij de beste pizzabakker van Rodez (je gaat natuurlijk niet koken op je verjaardag) en heerlijk liggen lezen in m’n boek. Al met al heb ik me prima vermaakt op mn verjaardag (en als de buren niet komen heb je iig genoeg lekkere hapjes voor jezelf) en in Nederland had ik het toch al uitgebreid gevierd.

Volgende week, of beter: aanstaande zondag, ga ik voor een week naar Engeland, in Birmingham is een vakantiebeurs waar we namens C’est si bon staan. Ik heb er wel zin in, ik ga met de trein naar Limoges en rijdt dan met iemand mee tot Calais, waar we nog twee mensen oppikken en dan de boot nemen naar Dover. Daarna weer verder met de auto tot aan Birmingham, waar we in hetzelfde B&B verblijven als de vorige keer. Dat betekent vooral een week lang scrambled eggs met bacon bij het ontbijt, veel worteltjestaart eten bij de Starbucks in het beursgebouw en gezellig met de andere mensen van C’est si bon een beurs draaien. Ik heb er wel zin in maar ben ook wel blij dat het de laatste beurs is van het seizoen (Laure is naar Brussel geweest), er is op kantoor steeds meer te doen en dat gereis en uit je koffer leven ben je op het laatst ook wel wat zat.
Er komen meer en meer reserveringen binnen nu (hoera!) en we zijn ook bezig met het voorbereiden van het 40-jarig bestaan, wat Laure en ik allebei geweldig leuk vinden om te doen. Voorlopig zijn we vooral bezig met materiaal verzamelen, maar soms zitten we hele middagen gebogen over oude foto’s (soms in zwart-wit) of plattegronden, bouwaanvragen van bijvoorbeeld het restaurant of de discotheek te bestuderen om ze te kunnen dateren.
Daarnaast doen we de laatste tijd ook af en toe sollicitatiegesprekken via Skype, wat er al in geresulteerd heeft dat we een Nederlandse receptioniste voor de zomer hebben aangenomen, en mogelijk ook iemand voor de bar/het restaurant. Het is weer eens wat anders, een sollicitatiegesprek van de andere kant, maar wel leuk. Het is even wennen dat het via Skype is, maar Laure en ik vinden het een goede manier om een indruk van iemand te krijgen. Het¬¬ opstellen van advertenties voor diverse websites is ook wel weer leerzaam, Laure en ik hebben ons er wel mee vermaakt de afgelopen week.

Genoeg te doen dus op werkgebied, en hier thuis moet ook nog een en ander gebeuren voor ik zondag door mijn Franse moeder naar het station gebracht wordt (ik krijg het er maar niet uit dat 20 min. lopen niet erg is en dat ik niet veel bagage heb....:)), er moet nog afwas opgeruimd worden, was opgevouwen, een koffer gepakt, morgen ga ik naar een orchideeënshow in de Salle des Fêtes en misschien nog even een slag over de markt. Dus, zoals we hier zeggen ‘je vous laisse, à la prochaine!’ (ik laat jullie achter, tot de volgende keer!)