Mama Mia!

Zo, ik heb m’n eten op, ben bij de kapper geweest en nu is het officieel weekend: tijd voor een nieuwe blog!

Vorige week had ik een erg korte werkweek, want na enig overleg en logistiek gereken bleek dat het het handigst was dat ik woensdags al met Laure naar Montpellier ging voor de vakantiebeurs. Dit hield niet alleen in dat ik alleen maandag en dinsdag maar op kantoor was, maar ook dat ik een dag eerder al naar Anne-Lieke zou gaan, die een halfjaar in Montpellier studeert. Maargoed, eerst dus de beurs. Woensdag heeft Laure me opgepikt bij het station (daar had ik mijn auto geparkeerd zodat ik zondagavond als ik terugkwam met de trein niet terug hoefde te lopen) en zijn we naar Montpellier gereden. Was voor mij een stuk nieuw terrein, want ik kwam onder andere voor het eerst in m’n leven over het viaduct van Millau, (al foto’s makend, tegen Laure: ‘ik ben op dit moment heel blij dat jij rijdt’) en verder kwamen we door de Larzac, een troosteloos leeg gebied waar weinig groeit (als je er geel zand strooit is het net de Sahara) maar waar Franck wel van hield want dan stonden er tenminste een keer geen bomen in de weg als hij daar een mobil-home moest afleveren bij een klant. Ik heb ook voor het eerst wijnvelden in de herfst gezien, dan zitten er geen druiven meer aan, zijn ze geel/rood en niet meer groen en dus duurde het enige tijd voordat ik doorhad waar het om ging.
Uiteindelijk kwamen we dan na diverse ontdekkingen aan in Montpellier, waar de beurs gehouden werd in een enorm onhandig conferentie-oord wat bestond uit de meest onlogische hallencomplexen die ik ooit gezien heb. Zo kwam je binnen in hal 10, die niet naast hal 9 lag, je had hal 6 die onvindbaar was op de plattegrond omdat ‘hal 6’ precies in de vouw van het boekje geschreven stond, hal 5 was leeg maar wel naast 6, hal 13 lag daar weer achter en toen we weggingen donderdagmiddag waren er nog hallen die we niet gezien/gevonden hadden. Laure had me meegenomen naar deze beurs omdat hij anders is dan de beurs in Engeland en de andere beurzen die ik nog ga doen. Het was hier de omgekeerde wereld, de mensen van de campings waren de klanten en op de beurs waren stands van bedrijven die mobil-homes, zwembaden, speeltoestellen, beddengoed en servies en al het andere mogelijke camping-inventaris aanboden. We wilden voor een aantal dingen kijken (kerstkaarten, welkomstcadeautjes ivm 40-jarig bestaan volgend jaar en nog wat andere dingen) en Laure had woensdagmiddag een vergadering en ik donderdagochtend een lezing waar ik heen wilde, dus wij hebben ons niet verveeld. Ik ben ook nog even bij Richard en Remko van Zomerjobs geweest (en een blik stroopwafels gescoord, jeej!) en verder heb ik een hoop opgestoken en niet al teveel reclametroep en folders meegenomen (er was mij een verbod opgelegd teveel troep mee te nemen:p). Na de twee dagen beurs (woensdag en donderdag) was het vanaf vrijdag echt tijd voor mijn weekendje Montpellier bij Anne-Lieke, want tot dan toe had ik er alleen maar gegeten en geslapen. Er stonden niet eens heel veel dingen op het programma: strand, shoppen, Sinterklazen en naar Mama Mia!

Vrijdag zijn we dus eerst maar naar het strand gegaan, het was lekker weer (16 graden de hele week en alleen ’s nachts regen en zondag bewolkt) dus we hebben ook nog even lekker in zee gestaan (tot de knieën). Daarna in Palavas (stadje bij Montpellier waar het strand ook was) nog wat gegeten en souvenirswinkeltjes bekeken. Daarna gingen we weer terug met de bus en de tram, om bij het Odysseum nog wat te winkelen en daar avondeten te regelen voordat we daar op de bus stapten naar de Zénith Sud. De Zénith is een grote concerthal/evenementenhal, en wij zaten lekker bovenin maar je kon t best goed zien allemaal. We kenden het verhaal al omdat we naar de Nederlandse versie waren geweest, maar Mama Mia! in het Frans leek ons toch ook wel bijzonder. Bijzonder was ook dat zodra we het programmaboek opensloegen een foto zagen van Joop van den Ende, de hele show werd namelijk geproduceerd door zijn productiebedrijf. Verder is het Franse musicalpubliek toch anders dan in NL, ik vond vooral het woord ‘klapvee’ van toepassing want zodra ze een Abba-liedje herkenden werd er heel enthousiast met z’n allen meegeklapt, waardoor Anne-Lieke en ik niets meer van de tekst hoorden. Maar het geklap werkte ook wel aanstekelijk....Om alles toch nog goed te kunnen horen en mee te kunnen blèren de rest van het weekend hebben we de cd maar gekocht, ABBA-liedjes in het Frans hoor je nou eenmaal niet elke dag....Al met al was het een hele leuke avond en een bijzondere interculturele en muzikale ervaring!

Omdat we vrijdagavond pas tegen twaalven thuiswaren hebben we zaterdag eerst maar eens uitgeslapen. Daarna hebben we Vieux Montpellier doorkruist, waar af en toe halve fietsen uit de muur steken (’t is nooit wat geworden, Fransen en fietsen in de stad...) en waar ze mooie trompe l’oeil muurschilderingen hebben. Ook hebben we gewinkeld, ik wilde wat nieuwe kleding erbij en we hebben wat boekhandels (Gibert Joseph) geplunderd. Heerlijk een stapel boeken van Marc Lévy en het langgezochte ‘Volkswagen Blues’ voor de lange koude winteravonden....of lange middagpauzes op kantoor. Er bleek ook nog een wijnfestival aan de gang te zijn, dus daar zijn we nog even langsgeweest en ik heb nog twee wijnen geproefd. Je moest een glas kopen voor 2 euro en daar zaten dan drie bonnetjes in waarmee je drie wijnen kon proeven. Op het glas stond nog het logo van het festival, wat vooral bedoeld was om wijnen uit de regio van Montpellier te promoten. Het was wel leuk om even mee te pikken, en nu heb ik er ook weer een wijnglas bij

Zaterdagavond was het dan tijd voor ons ‘heerlijk avondje is gekomen’ want we gingen Sinterklaas vieren! Samen met Anne-Lieke, haar zus en nog wat vrienden die ik wel meerdere keren op een verjaardag heb getroffen hebben we via een msn-videogesprek met zn allen gedichtjes voorgelezen, cadeautjes uitgepakt en gelachen om Djurre en Rocky (de twee honden van Anne-Lieke en Marije) die de surprise probeerden te pakken. Daarbij hoorden natuurlijk de nodige mandarijnen en pepernoten, die we geïmporteerd hadden uit Nederland. Ik ben nu drie fotolijstjes en twee grasgoene theemokken rijker, en het was een hele geslaagde avond.

Zondag hadden we ‘de put erùt’ om eens een echte Sneeker uitdrukking te gebruiken, dus we hebben lekker lui in bed liggen lezen en zijn aan het einde van de ochtend alleen nog even naar de Jardin botanique geweest. Deze botanische tuin is de oudste van Frankrijk, gesticht aan het einde van de 16e eeuw als onderzoekstuin voor de universiteit. Omdat het herfst was lagen er stapels bladeren op de grond dus ik heb me heerlijk uitgeleefd en door de grootste bergen bladeren lopen ritselen en springen (ze zeggen altijd dat je het kind in jezelf niet moet vergeten dus vandaar....) en verder hebben we foto’s gemaakt en ingepakte planten gespot.
Aan het einde van de middag heb ik de trein teruggenomen richting Rodez, een uurtje of vier treinen via Toulouse was de planning maar het werd a) een half uur langer en b) vanaf Toulouse met de bus, de Fransen hadden ’t in hun hoofd gehaald om te gaan staken....
Achteraf bleek dat ik nog mazzel had want maandag lag alles plat in Toulouse qua OV, wat voor Laure haar dochter o.a. betekende dat haar les Italiaans niet doorging omdat de docent niet kon komen.....

Deze week was verder vrij rustig, omdat we net van de beurs terugzijn was er vanalles te doen, en we hebben ons vooral beziggehouden met het uitzoeken van een kerstkaart, de bijbehorende teksten bedenken (Laure) en vertalen (Irene) en we hebben de laatste hand gelegd aan de brochure. Het lastige is alleen dat we elke keer als we onze correcties doorgeven aan het communicatiebureau er in de nieuwe versie weer andere foutjes insluipen, dus hopelijk kunnen we maandag de allerlaatste doorleessessie houden.
De fotocursus heb ik helaas gemist omdat ik in Montpellier was (dat is de keerzijde van al die beurzen), maar gister had ik wel weer dansles. Over twee weken hebben we een dansoefenavond, samen met de twee andere groepen. Tot nu toe hebben we vijf dansen geleerd: chachacha, le rock (jive), Engelse wals, madison en charleston. Het is echt een beginnersgroep en een beginnerscursus dus ik had niet veel last van het feit dat ik een les gemist had, behalve met de charleston want die ken ik niet. Het tempo ligt erg laag en er wordt veel herhaald, maar toch is het wel leuk om weer eens te dansen.

Vanmiddag ben ik bij de kapper geweest, was wel hoognodig want ik had een enorme bos haar op mn hoofd en de laatste keer dat ik geweest ben was toen ik in Nederland was.....oeps. Nu zit alles weer netjes en is ’t wat korter en weer mooi in model. Maandag zal ik even langs de huisarts, niet dat ik ziek ben ofzo maar ik voel me al een tijdje niet helemaal lekker, heb wat last van heimwee en ben iets teveel naar mijn zin afgevallen (ook al zit ik nog wel in het gezonde groene gebied volgens de gewichtsmeter). Eerste cultuurverschil was al dat je hier niet per sé tussen 8 en 10 hoeft te bellen voor een afspraak en dat je geen derdegraads kruisverhoor van de assistente krijgt voordat ze überhaupt de agenda erbij pakt....Benieuwd hoe t maandag gaat. Gelukkig zit de huisarts lekker dichtbij.

Voor dit weekend heb ik nog weinig plannen, zal morgen even naar de markt en op zoek naar snert-ingrediënten, want sinds deze week is het hier echt koud! De hele week al temperaturen rond het vriespunt en al een paar ochtenden dat ik moet krabben. Gelukkig heeft mijn auto een mooi ‘blinddoekje’, zo’n hoes die je over de voorruit doet. Sinds kort sta ik ook op de parkeerplaats van mijn flatgebouw, want ik heb eindelijk mijn beep gekregen. Kreeg Laure toch nog gelijk, dat ik ‘m wel voor Kerst zou hebben.

De laatste tijd merk ik steeds meer dat ik langere tijd in Frankrijk woon, ik wordt steeds meer tweetalig en probeer vooral me daar niet aan te ergeren. Het zit vooral in je gedachten en soms in dingen die ik tegen mezelf zeg, op het werk en in de winkel enzo gaat het automatisch wel goed en spreek ik gewoon Frans, maar soms zeg ik tegen mezelf ‘Qu’est-ce que j’allais manger? Ohja, pastasalade’ (wat zou ik ook alweer eten? Oja, pastasalade). Verder is vooral in de auto de tweetaligheid goed te horen, dan wordt er in één of twee talen gescholden op Franse bestuurders die niet doorrijden, en het stoplicht wat op groen staat/blijft staan bedank ik ook in twee talen Ik ben geloof ik wel een goede case-study voor iedereen die onderzoek doet naar code-switching (het willekeurig doorelkaar gebruiken van verschillende talen). Ik heb ook de grappige gewoonte om als ik mensen van Nederlandse organisaties aan de lijn heb soms gewoon in het Frans door te gaan en niet te zeggen dat ik Nederlandse ben (soms heb ik geen zin om op mn werk Nederlands te praten), dan krijg je soms mensen die met een dijk van een accent Frans spreken en soms gaan ze over op het Engels. Is altijd wel heel grappig, ook al is het misschien niet zo aardig van mij 

Nou tot zover eerst maar weer, ik zal nog even wat foto’s uitzoeken die bij dit verhaal kunnen en dan zijn jullie ook weer bijgepraat. In december kom ik naar Nederland, waarschijnlijk tussen Kerst en Oudjaar (Anne-Lieke komt hier Kerstmis vieren), heb er heel veel zin in want hier hebben ze geen oliebollen en vuurwerk met oudjaar, maar er hangt al wel kerstversiering in de stad en er komt deze week of volgende week ook een Kerstmarkt bij.

Groetjes!
(voor de mensen die dit bericht op 30 november nog lezen, de foto’s volgen morgen)