De eerste maand

N.B.: dit verslag is enkele dagen eerder geschreven maar we hebben twee dagen geen wifi gehad omdat het systeem werd geupdate.

De eerste maand zit er alweer op, maar gelukkig zijn er nog twee over :) Met mij gaat alles nog altijd prima, ik heb drie dagen keelpijn gehad maar dat is ook alweer weg en ik heb het hier enorm naar mijn zin. Inmiddels is het begin juli, is het hoogseizoen begonnen en zijn bijna alle collega’s aangekomen. Sanne, Danique en ik kunnen het goed met elkaar vinden en Barbora (andere receptioniste) is ook erg aardig. Ik ben ook wel blij dat er nu wat mensen van mijn lengte zijn aangekomen, kan ik eindelijk weer eens iemand normaal aankijken:p

Controle
De controle die we twee weken geleden hadden ging goed, de beste man was eerst verdwaald (dus Laure en ik waren grapjes aan t maken dat we hem niet de weg gingen uitleggen als hij zou bellen hoe hij moest rijden) maar uiteindelijk kwam hij toch opdagen. Hij is 2.5 uur gebleven en heeft ons daarna officieus meegedeeld dat we de vier sterren mogen houden, maar de officiële uitslag komt waarschijnlijk deze week of volgende week pas. Maargoed, hebben we dat maar weer gehad en sindsdien zijn sommige mensen hier een stuk minder gestressed:p

Werkbezoek
Afgelopen week zijn Raphael (animateur) en ik twee keer op ‘werkbezoek’ geweest. Dat stond al een tijdje op de palnning, maar het was lastig te plannen omdat hij en ik nooit tegelijk vrij zijn. Maar afgelopen week heb ik op mn beide vrije dagen dus een soort ‘werkbezoek’ gedaan, dat wil zeggen dat je naar bepaalde bezienswaardigheden gaat om te kijken wat er precies te doen is zodat je daarna de klanten erover kunt vertellen. We zijn maandags naar Castelnau Peygarolles geweest, een klein maar mooi dorpje waar nog allerlei overblijfselen zijn uit de Middeleeuwen. Daar heb ik ook dvoor het eerst enkele traditionele gerechten uit de Aveyron geproefd. In het restaurant heb ik aligot gegeten (een soort aardappelpuree met kaas erdoor, lekker maar wel heel erg machtig) en daarna Roquefort. Ik vond het allebei wel lekker maar ben niet wild enthousiast. Raphael moest in elk geval erg lachen toen het eten werd gebracht en hij mijn gezicht zag, het was een vier gangen menu en ’t waren geen kleine porties, en dat om 12 uur ’s middags....
Daarna zijn we naar Roquefort-sur-Soulzon gegaan, ondertusesen hebben we veel van de regio gezien want de Tomtom van Rapahel deed vrolijk mee aan de ‘laat-Irene-de-regio-zien-middag’ haha. In elk geval leverde dat een hoop mooie foto’s en -alweer- een verbaasde Rapahel op (‘ik rij alleen maar en ik hoor de hele tijd jou camera klikken!’ ‘jij vind ook alles mooi, straks vind je zelfs die glasbak nog leuk!’ ‘wat heb jij met bloemen?’) Maargoed, toen we Roquefort dan eindelijk hadden gevonden zijn we bij alledrie de ‘caves’ geweest (Société –van hen hebben we de Roquefort in NL-, Gabriel Coulier en Papillon). Het was erg leuk, maar na drie keer wist ik echt wel hoe Roquefort gemaakt wordt en hoe het smaakte, want na elke ‘visite du cave’ was er een ‘dégustation, een proeverij...

Vrijdag zijn we naar het viaduct van Millau geweest, was erg mooi om te zien. We zijn er onderdoor gereden (en ik hing weer uit het autoraampje om foto’s te maken) en we hebben het bezoekerscentrum gezien. We konden helaas niet mee met de rondleiding want daar moest je voor reserveren en het was voor die dag al vol. De mevrouw achter de balie was niet zo aardig maar verder was het wel leuk om zo’n grote constructie van dichtbij te bekijken. We zijn er niet overheen geweest maar dan zie je er ook veel minder van ;)
Na Millau zijn we doorgereden naar Micropolis, een groot doe-centrum voor kinderen over vanalles en nog wat met insecten. Het is heel erg leuk, je mag overal aan zitten en op drukken en aan draaien. Er was een mierenkolonie achter plexiglas en je kon de mieren heel goed zien, omdat ze ook allemaal buizen hadden gebouwd (net zoals mieren in het echt gangen bouwen onder de grond) en die buizen waren ook met doorzichtig plexiglas bedekt dus je kon precies de mieren volgen. Het buitenparcours was ook wel leuk, alleen omdat wij geen rondleiding erbij hadden vonden wij het wat saai. Het was wel een heuvelachtig parcours maar gelukkig stond halverwege een waterkraan en toen bracht een mini-watrgevecht toch enige verkoeling :p Na die tijd wilden we nog naar een kasteel maar dat konden we niet vinden, er was sprake van Franse bewgwijzering... (= we zetten gewoon bordjes neer tot aan het dorp en dan houden we er mee op, en ondertussen verstoppen we het kasteel heel goed zodat het niet zo druk wordt met toeristen).

In elk geval vond ik het erg leuk om wat dingen in de omgeving te bezoeken, vooral omdat er gelijk zaterdag al mensen kwamen met kleine kinderen dus die kon ik mooi vertellen over Micropolis. Het begint nu ook langzaam drukker te worden op de camping, er zijn meer gasten (dit weekend 25 aankomsten) en de animatie is ook van start gegaan.

Dan nu nog wat gekke anekdotes, grapjes en rare verzoeken van personeel en gasten:
- hier heb je de sleutel van de camper, als wij over 4 uur nog niet terug zijn wil je dan de hond uitlaten? (Duitse gasten die met de huurauto van de camping naar Roquefort gingen maar op tijd terug waren)
- Ja nou we hadden een staanplaats gereserveerd maar het regent zo hard, mogen we in een mobil-home (2x)
- Nou we vinden het te duur dus we blijven minder lang (18 euro per nacht voor 2 personen met een tent is niet duur). Bij aankomst: ‘mogen we in een mobil home, ze voorspellen onweer.’ ....
- Ja er zijn zoveel vliegen hier. (dat klopt op zich wel). Hebben jullie er iets tegen? Jawel, ik zal een van de schoonmaaksters langssturen met insectenspray. (en zo geschiedde). Bij vertrek: nou die spray hielp toch niet zo goed en ik heb ook eigenlijk liever biologische middelen maar toch bedankt (okeee....)
- Jongetjes die voetballen met de denneappels zijn bloedfanatiek, totdat er eentje op de denneappel gaat staan.
- Jongetjes die de denneappels oprapen zijn schattig, vooral als je suggereert dat ze denneappels kunnen gaan zoeken, ze dan zeggen ‘ja maar mn papa heeft er al een paar platgereden’ en ze dan toch even later met hun armen vol denneappels lopen. De schoonmaakster was er ook erg blij mee en vroeg of ik niet kon regelen of hij elke dag alle denneappels op de camping kon opruimen (er liggen vrij veel, vooral bij het sanitairgebouw).
- Een jongetje van 6 dat de disco het allerleukst vond en de sketsches van de animateurs probeert na te doen.
- Laure die mij pest met m’n ‘tartines’ (boterhammen)
- Irene die Laure pest met de rare gewoontes van de Fransen, vooral met hun rare drankjes (wie doet er nou limonadesiroop door zn bier, dat is toch zonde van de eeeh...limonade)
- Irene en Laure die elkaar pesten met de Nederlandse/Franse taal
Irene en Barbora die de slappe lach hadden achter de receptie en niet meer weten waarom.
- Slowaken die frikandellen lekker vinden.
- Irene en Sanne die vol trots aan Laure vertellen dat ze lekker de hele middag Nederlands hebben gepraat omdat er Nederlandstalige Belgen waren
- Friese gasten!!! (2x) (en Laure die daar heel enthousiast van wordt)
- Raphael die mij de stuipen op het lijf jaagt door te zeggen dat er wéér stroomstoring is. Ja kijk maar het springkussen is uit... Gelukkig realiseerde ik me daarna dat het half tien was, dan gaat het springkussen idd uit voor de nacht.
- ’s avonds buiten karaoke zingen met 3 Fransen, 2 Tsjechen, een Slowaakse en een Nederlandse (en dat alles zonder dat de campinggasten last van ons hadden).
- Melissa die spontaan Nederlands gaat praten tegen Delphine als ze mij ziet aankomen.
- Nederlanders die met open mond staan te luisteren als Laure op de receptie komt en mij even tussendoor snel wat vraag en ik in het Frans antwoord (Kun jij haar verstaan??).

Nou dat was het eerst wel weer, zijn jullie weer helemaal bijgepraat. Vanmiddag gaan Sanne en ik naar Salles-Curan, ff een stukje fietsen, en morgenmiddag gaan we samen boodschappen doen bij de Intermarché. Tot de volgende blog!