Herfstvakantie

Eind oktober had Vincent twee weken vakantie en één week daarvan hebben we in Nederland doorgebracht. Het was redelijk weer, maar af en toe waren er buien en harde wind, maar dat leverde mooie foto's op. We zijn in Frieslad gebleven en hebben er van geprofiteerd om familie en vrienden te bezoeken. We hebben ook een paar keer de toerist uitgehangen : we zijn naar Langweer geweest met het pontje en we hebben over de dijk gewandeld bij Hindeloopen.

Op de terugweg zijn we gestopt in Nevers (bij Bourges, in het centrum van Frankrijk). We zijn daar bij een kennis van Vincent geweest en daarna hebben we geslapen in het klooster waar Bernadette van Lourdes heeft gewoond en waar haar lichaam opgebaard ligt. Het was erg indrukwekkend om te zien (haar lichaam is onaangetast sinds haar dood) en om de plekken te zien waar ze gewerkt en geleefd heeft. Het klooster is een pelgrimsoord en er worden verschillende ativiteiten georganiseerd. Begin oktober was ik in Lourdes dus deze tussenstop vormde een mooie aanvulling. Vincent was ook nog nooit in Nevers geweest.
De volgende dag gingen we door naar huis, maar bij Saint Flour hebben we twee uur vastgestaan op de snelweg vanwege sneeuwval....die was wel voorspeld, maar de wegen waren niet schoon....Op een gegeven mooment stond er op zo'n electrisch snelwegbord dat iedereen alleen de linkerbaan moest gebruiken en even later kwam er inderdaad een sneeuwschuiver over de rechterbaan. Toen konden we weer verder, maar 10 km verder stond het weer stil....Gelukkig kwamen we uiteindelijk in minder besneeuwde gebieden (of : beter schoongemaakte gebieden) en konden we rustig naar huis. In Rodez en omgeving lag een centimeter of vijf en waren de wegen redelijk schoon. We waren allang blij dat we niet in een of andere sporthal hoefden te slapen....

In de tweede week van de Franse herfstvakantie hadden we onder andere de opening van de tentoonstelling in de Provinciale Archieven, waarvoor Vincent spullen uit zijn verzameling had geleend. Ook hebben we in recordtijd (drie dagen), met Vincent z'n moeder de tentoonstelling in het bisschoppelijk paleis opgezet. Vincent z'n moeder werkt daar als vrijwilligster in de bibliotheek. Het was lastig werken want niet al het materiaal was voorhanden, de persoon die ons zou helpen was met vakantie gegaan en vitrines hadden ze ook niet. Gelukkig hadden wij nog oude vitrines in de kelder liggen dus die hebben ze opgehaald Uiteindelijk is de tentoonstelling afgelopen dinsdag open gegaan, degene die met vakantie was heeft maandag nog in recordtijd uitlegboekjes gemaakt en nu is het heel mooi geworden allemaal. Gister (11 november) heeft Vincent 's middags rondleidingen gegeven. De tentoonstelling gaat over pastoors en bisschoppen in de Eerste Wereldoorlog, een onderwerp wat bijna nooit behandeld wordt en waar we nu, met onze spullen en de spullen uit de archieven en bibliotheek van het bisdom een mooie tentoonstelling van hebben gemaakt.

Gister waren de herdenkingen van het einde van de Eerste Wereldoorlog, 100 jaar geleden. Vincent mocht bij de herdenking in Rodez klaroen spelen (de vaste klaroenspeler ligt in het ziekenhuis). Hij was best zenuwachtig want hij moest extra dingen doen (het « staakt-het-vuren »signaal) en er waren heel veel hotemetoten en ook 300 soldaten van het Vreemdelingenlegioen. Het ging allemaal erg goed en na afloop was hij erg blij dat hij mocht spelen. De herdenking was precies om 11 uur afgelopen (het officiële deel) en toen hoorden we ook de kerkklokken, die werden net als 100 jaar geleden non-stop 11 minuten lang geluid om de vrede te vieren. Gelukkig was der herdenking niet te dicht in de buurt van de kathedraal....
Daarna gingen we snel naar Le Monastère voor de herdenking bij het monument. Een broer van de overgrootvader is omgekomen in de oorlog en staat ook op het monument, dus dat is altijd wel een bijzonder moment als zijn naam wordt voorgelezen. In kleine gemeenten lezen ze de namen van alle mensen voor die gestorven zijn in de oorlog (1e ,2e wereldoorlog, Algerije oorlog) en daarna zegt iedereen 'mort pour la France' (gestorven voor Frankrijk). Het klinkt wat nationalistisch maar het is wel een mooie traditie vind ik.

Nu hebben we het dus eindelijk wat rustiger, de tentoonstellingen zijn allemaal opgebouwd en geopend en de herdenkingen zijn geweest. Zaterdagavond kwam de pastoor eten en afgelopen dinsdag was er weer een editie van het Taalcafé, dus genoeg leuke dingen te doen hier !