Augustusblog

-excuses voor de vertraging, ik zal proberen de septemberblog wel in september te plaatsen...-

De maand augustus is op dit moment (10 aug) alweer 10 dagen oud en het is tot nu toe redelijk weer. Dat wil zeggen: minder kou, meer zon, nog steeds wel af en toe onweersbuien of regen maar het zomergevoel begint te komen. Op m’n vrije dag vorige week heb ik dan ook lekker in het meer gezwommen en op het strand liggen lezen. De dag erna was het echter weer 16 graden en regende het, dus dat viel tegen. In de krant stond dat er in de maand juli op sommige plekken in de Aveyron 3x zoveel regen is gevallen als normaal, en de boeren beginnen te klagen dat de gewassen wegrotten....waarop Franck vond dat de boeren niet moesten klagen want zij krijgen subsidie als de oogst mislukt maar wij krijgen geen overheidssteun als er minder toeristen komen vanwege het slechte weer...

Maar weer of geen weer, er zijn nog genoeg leuke plekjes om te ontdekken en dus ben ik afgelopen week naar Camarès geweest. Het is een klein dorpje in het zuiden van het departement en het zag er wel charmant uit. (Denk aan een typisch Frans dorpsstraatje met bomen langs de kanten, een 2CV die dwars op de stoep geparkeerd staat en een riviertje wat door het dorp kronkelt). Het leuke aan Camarès is dat ze een ‘rougier’ hebben –de Rougier van Camarès dus- en daar wilde ik eigenlijk heen. Toen ik aan het einde van mijn verkenning door het dorp bij het VVV belandde –die dingen vind ik altijd nádat ik het hele dorp al zelf heb ontdekt...- kreeg ik instrcuties en een foldertje met routebeschrijving mee en ging ik op pad. Na een kilometer of drie moest ik linksaf –daarom zit er dus een km.teller in je auto- en toen zag ik al vrij snel de ‘rougier’. Een ‘rougier’ is een gebied waar heel veel ijzeroxidatie in de grond zit (dat kwam vanuit de Prehistorie en met wat aardverschuivingen maar het precieze verhaal heb ik niet onthouden) en dat is in de loop der eeuwen verkleurd en naar boven gekomen. Het is inderdaad heel erg roestbruin en het is een hele aparte structuur, tussen zand en grint in. Maar het ziet er mooi uit en ik heb ontdekt dat je behalve mooie foto’s er ook rode autobanden van krijgt.

Na Camarès ben ik maar doorgereden naar het kasteel van Montaigut, dat bleek daar verrassend dicht in de buurt te liggen en onder het mom van ‘nu we er toch –bijna- zijn’ ben ik maar gaan kijken. Helaas was er een enorme regenbui toen ik aankwam, dus ik heb eerst een kwartier op de parkeerplaats in de auto zitten wachten. Intussen kon ik mooi mijn auto even wat opruimen en ik heb ook de paraplu weer teruggevonden, dus daarmee ben ik daarna maar naar het kasteel gelopen.
De rondleiding was wel interessant maar ook een beetje luguber, het kasteel is nl. op een grafheuvel uit de 9e eeuw gebouwd. Sommige van die graven hebben ze intact gelaten en in eentje lag nog een skelet met 6 benen.....Dat was om aan te tonen dat de graven vaak gebruikt werden voor meerder personen. De rest van het kasteel was wat positiever, een mooie grote eetzaal en een duiventil met duifjes en bovenop het dak een mooi uitzicht over de Rougier.

Tenslotte ben ik nog naar Sylvanès gegaan, daar is een redelijk beroemde abdij van de benedictijnse kloosterorde (of iets wat daarop lijkt, ik ben niet zo thuis in de religieuse termen). Het was een hele grote en mooie abdij, en je kon ook het scriptorium en de tuin bezoeken. In de tuin stonden allemaal tribunes en een podium en ook in de abdij zelf was een podium (slecht-weer locatie) want er is elk jaar rond deze tijd een festival met klassieke muziek. Uiteraard waren alle concerten op zaterdag en zondag en dan moet ik werken, maar het idee is leuk. Het grappigste vond ik dat in het winkeltje religieuse muziek werd gedraaid (ze verkochten er veel cd’s, boeken en anderen dingen met religieuse achtergrond) en dat de jongen die achter de kassa zat mee zat te fluiten met de cd....Ik heb een paar zeepjes gekocht en een magneet voor op de koelkast.
Op de camping gaat het leven intussen ook gewoon door, en er gebeurt altijd wel iets geks. Op een vrijdagmiddag kwam er een klant de receptie binnen met de vraag of ik wel wist dat wij een ‘vipère’ hadden. Ik had geen flauw idee wat dat was dus ik vroeg en toen bleek dat het een slang was............Maargoed, die slang zat dus vlak voor de receptie, hij kroop net achter de stenen brievenbus langs toen ik ging kijken bij de andere mensen die al samenhokten voor de receptie. Gelukkig had ik ook Franck gezien die met iemand van het onderhoud stond te praten, dus die heb ik ook maar even gevraagd om te komen kijken. Ik zag inderdaad een echte slang, bruin met zwarte vlekjes en zo lang als m’n arm. Hij kroop net het hoekje om en wilde zich verstoppen. Ik hield wat overenthousiaste kinderen op afstand (die wilden foto’s maken maar waren wel wat enthousiast en springerig en ik was bang dat de slang ze zou bijten). De volwassenen discussieerden intussen of het wel of niet een ‘vipère’ (adder) was en Franck sprintte naar binnen omdat er nog een buitendeur openstond en die slang toch vooral niet naar binnen moest....
Uiteindelijk heeft de slang zich verstopt achter een openstaand luik, en Franck en Jean (onderhoudsjongen) hebben hem gevangen en in een plastic box gedaan. Ik vond het heel griezelig, ik hou niet zo van reptielen.....Franck heeft de box in de auto gezet en later de slang een heeeeeeeel stuk verderop vrijgelaten.
Later kwam Laure (die had de boekhouding zitten doen in haar mobil-home dus die wist nergens van) en toen hoorde ik Franck nog net zeggen ‘ja er zit een vriendinnetje voor je in de auto...’ hahahaha Ik heb Laure toen maar de foto laten zien die ik met de telefoon van de camping had gemaakt, maar ze houdt ook niet van slangen, net als ik....


De meest bizarre opmerking van deze week: ‘en dat, is dat de barbecue?’ – een klant bij aankomst bij de mobil-home, wijzend op de bbq die al op het terras stond omdat hij hem gereserveerd had. Dit geeft ook gelijk aan dat we echt in de week van 15 augustus zijn beland, je moet alles drie keer uitleggen en mensen lijken niets te begrijpen. Of, zoals Laure altijd zegt ‘ze hebben hun hersens thuis op het nachtkastje laten liggen’.

Maandagavond (11 aug.) ben ik naar een theatervoorstelling in Sévérac-le-Château geweest. Je kunt dat het beste vergelijken met de Franse versie van een ‘iepenloft’, het is een openlucht-theatervoorstelling, gespeeld door amateurs. De voorstelling werd opgevoerd in het kasteel en begon om 22 uur. Er zat ook een lichtshow bij, en er was vuurwerk. Het verhaal ging over ‘Jean le fol’(Jan de gek) die aan een jonge schaapsherder de geschiedenis van het kasteel (en dus van het dorp en de Aveyron en van alle mensen) verteld. Van de Romeinen tot na de Franse Revolutie, alle periodes kwamen voorbij, met het leven in het kasteel als rode draad. De acteurs droegen allemaal mooie kostuums en er deden ook een paar paarden een heel veel kinderen mee. De tekst stond op band en er waren in totaal 40 verschillende stemmen ingesproken, er deden 150 figuranten mee en er waren meer dan 500 kostuums. Het was heel erg gaaf om een keer mee te maken, vooral door de bijzondere setting en omdat het ’s avonds was. Gelukkig had ik wel dikke kleren bij me en een winterjas, want het was toch frisjes en de wind haalde ook wat aan. Om kwart voor twaalf was het afgelopen, dus toen kon iedereen weer langzaam de berg af naar het dorp en de parkeerplaats. Alles stond gelukkig goed aangegeven en er waren zelfs parkeerassistenten die aanwijzingen gaven waar je moest parkeren en hoe ver je nog achteruit kon 
Om één uur was ik weer op de camping en ik was heel blij dat ik de volgende dag pas om half twee hoefde te beginnen. Voor een impressie van het theaterspektakel (foto’s): www.memoiresdeseverac.fr


Deze week (18 aug.) heb ik maar liefst drie dagen achter elkaar vrij, mijn collega van de receptie werkt deze week extra omdat ze volgende week maandag al weggaat. Ik werk dan volgende week extra voor haar. Dus gister heb ik eerst op de camping nog wat opgeruimd en de lakens gewassen, en daarna ben ik lekker naar Rodez gegaan. ’s Avonds eens normaal (zonder storingen en ruis op de lijn) kunnen skypen en vanochtend al vroeg uit de veren voor de veemarkt in Laissac.

De veemarkt in Laissac is de grootste veemarkt van zuid-Frankrijk, en de één-na-grootste van het land. Voor de regionale economie is deze markt dus erg belangrijk, en omdat we hier nogal een plattelandsregio zijn komen er veel beesten voorbij....Al vanaf de 15e eeuw worden er veemarkten georganiseerd, waar koeien, schapen, varkens, geiten en paarden verkocht worden. Vandaag waren er alleen koeien en schapen en een schaapshond. Nadat iedereen gestickerd was (je moest een sticker op je kleding plakken zodat ze wisten dat je betaald had) gingen we eerst een film kijken. Hierin werd het principe van de veemarkt uitgelegd (handjeklap). Daarna kregen we uitleg over de ‘paspoorten’ van de koeien, het papier met streepjescode waarmee alle gegevens worden bijgehouden vanaf de geboorte tot aan het slachthuis, aldus de gids. Er zijn eigenlijk twee doelgroepen bij de veemarkt, de ‘élevage’ (koeien die in de weilanden lopen en waar mee gefokt wordt of die dienen voor de melk/het vlees) en de andere categorie is die voor de slacht. Op de markt komen meestal handelaren die de koeien namens de boeren verhandelen. Wel handig, want dan hoeft de boer er niet zelf heen. Sommige boeren werken niet met een handelaar, want ik heb diverse kleine witte bestel-Renaultjes gezien waar achterin vier schapen waren gestopt...
Op de tribune hadden we goed zicht op de verkoop en de dieren, die in verschillende hokjes stonden. (denk een beetje zoals in het FEC of de Veemarkthal in Sneek vroeger). De ‘hal’ is een overdekte ruimte zonder muren, waar alleen de handelaren mogen komen. Er waren verschillende soorten koeien, in totaal vijf rassen en er waren zowaar ook een paar Holsteiners (Nederlandse koeien, van die zwart-wit gevlekte). Nadat we gekeken hadden bij het handelen (veel handjeklap en slap geouwehoer) en het inladen (er bestaan vrachtauto’s met twee verdiepingen....) gingen we nog kijken bij de schapenhandel in een andere hal. Er waren schapen, geiten en lammetjes en de categorie tussen schapen en lammetjes in (wie weet hoe dat heet?) Na afloop kregen we nog wat drinken en fouace (cake) of notentaart en konden we nog naar de gewone markt in het dorp. Omdat ik die markt al eens gezien had ben ik weer teruggegaan naar Rodez.
Het was best interessant om eens een veemarkt te bekijken, al heb ik nog steeds geen idee hoeveel een koe nou kost.....

Vanmiddag zou ik naar een wijngaard voor rondleiding met proeverij maar de eigenaar had mijn voicemail ingesproken dat het werd afgelast ivm te weinig deelnemers. Ik kon wel op donderdag komen, maar dan moet ik werken dus dat wordt helaas niets.
Maar nu kan ik vanavond lekker in Rodez blijven en ik heb besloten om naar de film te gaan, er is een film over de pelgrimsroute richting Santiago de Compostella (die loopt deels door de Aveyron) die ik al een tijdje wil zien dus ik profiteer er nu maar even van. Morgen nog naar het kasteel van Peyrelade en dan toch maar weer eens op de camping kijken ;)

Op de camping is het intussen nog wel redelijk druk, het is eindelijk mooi weer geworden dus mensen blijven langer, komen spontaan aanwaaien (kampeerders) en er zijn meer lastminute-boekingen voor mobil-homes. Hopelijk blijft het zo tot eind september, dan kunnen we misschien nog iets goedmaken van het herfstige seizoen wat we tot nu toe gehad hebben. Ik hoorde dat de herfst inmiddels bij jullie is aangekomen, heel veel sterkte ermee, bij ons duurde het anderhalve maand.....
Bisous!