het begin van de zomer!
Blijf op de hoogte en volg Irene
08 Juli 2013 | Frankrijk, Rodez
Het wil nogsteeds maar niet mooi weer worden, al is het wat minder koud de laatste weken. Zondag tot en met gister hadden we mooi weer maar vandaag (3 juli) regent het al de hele dag. De gasten gaan daarom lekker naar Micropolis of de Roquefort-grotten en op de receptie heb ik, nadat ik mijn collega’s afgelopen weekend heb ingewerkt, iets meer tijd om nog wat dingen af te handelen die zijn blijven liggen.
De collega’s zijn er nu bijna allemaal, op de receptie werken Charlène (Laure haar dochter) en Juanita (studente RTC, woont bij mij in de mobil-home). De Nederlandse animatrice, Jadeena, is afgelopen zaterdag gekomen en zondag heeft Laure 4 Tsjechen uit Millau gehaald. Corentin en Vincent zijn gister gekomen, maar die komen al voor het derde jaar hier werken. Het is dus al een echte ‘auberge espagnole’ bij het personeel, maar tot nu toe gaat het goed, al moet iedereen nog even aan elkaar wennen. In Tsjechië, Slowakije en Frankrijk heeft men de gewoonte om namen af te korten, dus als je dan eindelijk alle officiële namen kent en de nationaliteiten niet meer verward moet je ineens wennen aan ‘Angie, Sasha, Nika en Vero’ etc.....
Gister heb ik Rodez laten zien aan Juanita en Jadeena, hebben we wat boodschappen gehaald en heb ik, omdat ik de hele dag vrij was, ’s middags lekker in de zon zitten lezen. Vorige week ben ik in m’n eentje op pad geweest, een heel rondje gemaakt door een deel van de Aveyron waar ik nog niet eerder geweest was. Eerst richting Rodez om daar wat boodschappen te doen, toen naar Bozouls, daar is een vulkanische krater met een dorp erin, heel gek maar wel mooi om te zien. Daar heb ik ook gepicknickt en toen ben ik via Espalion doorgereden naar Estaing, een vrij klein dorpje met een kerk, een kasteel en een rivier, maar heel bekend vanwege de pelgrims naar Santiago de Compostella die er langs komen. Pelgrims waren er niet zo veel maar wel een hele groep gepensioneerde echtparen op tandems, weer eens wat anders.....Op de terugweg zag ik bij Calmont d’Olt nog een bordje ‘chateau’ en ik wist dat het wel een leuk kasteel moest zijn dus ben ik nog maar even het kasteel wezen bekijken. Er was alleen nog de onderste helft van over, die heel fanatiek door vrijwilligers werd gerestaureerd, maar er was ook een schoolreisje en dus een speciale demonstratie om half vier, en ik mocht ook wel kijken van de gids. Dus heb ik zomaar even tussen een groep 8-jarige Fransen gekeken naar een demonstratie van het lanceren van een waterballon (in de Middeleeuwen gebruikten ze stenen maar ze wilden de boel niet beschadigen). Het was een soort katapult die geen katapult was omdat er een contra-gewicht aan zat, maar het was wel leuk om te zien.
Toen ik daarna in Rodez nog boodschappen aan het doen was belde Laure ‘Irene kun je alsjeblieft naar Illam gaan want we hebben totaal geen inkt meer voor de printer’. Best, maar het was vijf uur geweest en ik moest nog boodschappen betalen en daarna over de ring naar Bourran en intussen heel hard duimen dat Illam tot half zeven open was en niet tot zes uur....Dus dat heb ik toen ook maar gedaan en gelukkig waren ze nog open toen ik om vijf over zes op de parkeerplaats stond. Grap van de dag was dat Laure had gezegd dat de cartridge-winkel achter de bakker zat maar die bleek er dus voor te zitten....Bleek later dat ik een andere weg had genomen dan Laure altijd neemt maar ik was wel blij dat ik het had gevonden
Op de camping wordt het langzaamaan drukker, de gasten zijn aardig (omdat het mooi weer is) en we vermaken ons wel met de Engelse, Nederlandse, Franse en zelfs Zweedse gasten, er worden veel grapjes gemaakt. ‘Wanneer moet ik voor het restaurant reserveren?’ Nou het liefst zo vroeg mogelijk maar het kan ’s middags nog wel voor dezelfde avond’. Maar kan het dan wel aan het einde van de middag want we weten niet hoelaat we terugzijn van het fietsen? ‘Mwah, zolang u niet om 18 uur komt zeggen dat u om 18.30 uur wilt eten....’ ‘Nee, dan komen we vragen of om 18.15 uur ook kan hahahaha’. Leve de Engelse humor
Alweer een tijdje geleden (14 juni) was Laure jarig, met het aanwezige personeel hebben we wat cadeautjes georganiseerd en heb ik ’s avonds met Jérémy nog een aardbeienkwarktaart gemaakt, wat leidde tot de meest grappige zin die ik ooit op een verjaardagskaart heb gezet: ‘il y a un cadeau dans le frigo’ (ik had ook ‘gateau’ kunnen zeggen, dat rijmt ook, maar dan was de verrassing eraf). Het werd erg gewaardeerd allemaal in elk geval, en de taart hebben we samen met wat vaste gasten een dag later opgegeten.
8 juli: Het mooie weer en de gasten zijn inmiddels ook aanwezig, dus ik zit lekker in een jurkje onder de parasol te typen. De laatste personeelsleden komen deze week (een Tsjechisch meisje en een Franse jongen), de drie eindexamenkandidaten (Charlène, Corentin en Vincent) zijn alledrie geslaagd dus die hebben we afgelopen vrijdag ook nog even tussen de bedrijven door in het zonnetje gezet en de eerste restaurantmaaltijd + viering van het 40-jarig bestaan met de gasten is ook alweer geweest dus we zitten nu echt in het zomerritme.
Iedereen bedankt voor het sturen van kaarten/cd’s, het is altijd heel erg leuk om post uit Friesland te krijgen en m’n mobil-home fleurt er ook lekker van op. (post kan zowel naar mijn huisadres in Rodez als rechtstreeks naar de camping gestuurd worden, ik laat m’n post doorsturen vanuit Rodez dus ik ontvang het gewoon hier).
Sterkte met de zomer in Nederland en tot snel!
De collega’s zijn er nu bijna allemaal, op de receptie werken Charlène (Laure haar dochter) en Juanita (studente RTC, woont bij mij in de mobil-home). De Nederlandse animatrice, Jadeena, is afgelopen zaterdag gekomen en zondag heeft Laure 4 Tsjechen uit Millau gehaald. Corentin en Vincent zijn gister gekomen, maar die komen al voor het derde jaar hier werken. Het is dus al een echte ‘auberge espagnole’ bij het personeel, maar tot nu toe gaat het goed, al moet iedereen nog even aan elkaar wennen. In Tsjechië, Slowakije en Frankrijk heeft men de gewoonte om namen af te korten, dus als je dan eindelijk alle officiële namen kent en de nationaliteiten niet meer verward moet je ineens wennen aan ‘Angie, Sasha, Nika en Vero’ etc.....
Gister heb ik Rodez laten zien aan Juanita en Jadeena, hebben we wat boodschappen gehaald en heb ik, omdat ik de hele dag vrij was, ’s middags lekker in de zon zitten lezen. Vorige week ben ik in m’n eentje op pad geweest, een heel rondje gemaakt door een deel van de Aveyron waar ik nog niet eerder geweest was. Eerst richting Rodez om daar wat boodschappen te doen, toen naar Bozouls, daar is een vulkanische krater met een dorp erin, heel gek maar wel mooi om te zien. Daar heb ik ook gepicknickt en toen ben ik via Espalion doorgereden naar Estaing, een vrij klein dorpje met een kerk, een kasteel en een rivier, maar heel bekend vanwege de pelgrims naar Santiago de Compostella die er langs komen. Pelgrims waren er niet zo veel maar wel een hele groep gepensioneerde echtparen op tandems, weer eens wat anders.....Op de terugweg zag ik bij Calmont d’Olt nog een bordje ‘chateau’ en ik wist dat het wel een leuk kasteel moest zijn dus ben ik nog maar even het kasteel wezen bekijken. Er was alleen nog de onderste helft van over, die heel fanatiek door vrijwilligers werd gerestaureerd, maar er was ook een schoolreisje en dus een speciale demonstratie om half vier, en ik mocht ook wel kijken van de gids. Dus heb ik zomaar even tussen een groep 8-jarige Fransen gekeken naar een demonstratie van het lanceren van een waterballon (in de Middeleeuwen gebruikten ze stenen maar ze wilden de boel niet beschadigen). Het was een soort katapult die geen katapult was omdat er een contra-gewicht aan zat, maar het was wel leuk om te zien.
Toen ik daarna in Rodez nog boodschappen aan het doen was belde Laure ‘Irene kun je alsjeblieft naar Illam gaan want we hebben totaal geen inkt meer voor de printer’. Best, maar het was vijf uur geweest en ik moest nog boodschappen betalen en daarna over de ring naar Bourran en intussen heel hard duimen dat Illam tot half zeven open was en niet tot zes uur....Dus dat heb ik toen ook maar gedaan en gelukkig waren ze nog open toen ik om vijf over zes op de parkeerplaats stond. Grap van de dag was dat Laure had gezegd dat de cartridge-winkel achter de bakker zat maar die bleek er dus voor te zitten....Bleek later dat ik een andere weg had genomen dan Laure altijd neemt maar ik was wel blij dat ik het had gevonden
Op de camping wordt het langzaamaan drukker, de gasten zijn aardig (omdat het mooi weer is) en we vermaken ons wel met de Engelse, Nederlandse, Franse en zelfs Zweedse gasten, er worden veel grapjes gemaakt. ‘Wanneer moet ik voor het restaurant reserveren?’ Nou het liefst zo vroeg mogelijk maar het kan ’s middags nog wel voor dezelfde avond’. Maar kan het dan wel aan het einde van de middag want we weten niet hoelaat we terugzijn van het fietsen? ‘Mwah, zolang u niet om 18 uur komt zeggen dat u om 18.30 uur wilt eten....’ ‘Nee, dan komen we vragen of om 18.15 uur ook kan hahahaha’. Leve de Engelse humor
Alweer een tijdje geleden (14 juni) was Laure jarig, met het aanwezige personeel hebben we wat cadeautjes georganiseerd en heb ik ’s avonds met Jérémy nog een aardbeienkwarktaart gemaakt, wat leidde tot de meest grappige zin die ik ooit op een verjaardagskaart heb gezet: ‘il y a un cadeau dans le frigo’ (ik had ook ‘gateau’ kunnen zeggen, dat rijmt ook, maar dan was de verrassing eraf). Het werd erg gewaardeerd allemaal in elk geval, en de taart hebben we samen met wat vaste gasten een dag later opgegeten.
8 juli: Het mooie weer en de gasten zijn inmiddels ook aanwezig, dus ik zit lekker in een jurkje onder de parasol te typen. De laatste personeelsleden komen deze week (een Tsjechisch meisje en een Franse jongen), de drie eindexamenkandidaten (Charlène, Corentin en Vincent) zijn alledrie geslaagd dus die hebben we afgelopen vrijdag ook nog even tussen de bedrijven door in het zonnetje gezet en de eerste restaurantmaaltijd + viering van het 40-jarig bestaan met de gasten is ook alweer geweest dus we zitten nu echt in het zomerritme.
Iedereen bedankt voor het sturen van kaarten/cd’s, het is altijd heel erg leuk om post uit Friesland te krijgen en m’n mobil-home fleurt er ook lekker van op. (post kan zowel naar mijn huisadres in Rodez als rechtstreeks naar de camping gestuurd worden, ik laat m’n post doorsturen vanuit Rodez dus ik ontvang het gewoon hier).
Sterkte met de zomer in Nederland en tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
