Ook in april zit ik niet stil

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef ben ik dus naar Conques geweest met Laury. Het was supermooi weer (25 graden) en we hebben er ruim een uur rondgelopen en foto’s gemaakt. Conques is een klein bergdorpje aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, en er staat een mooie kerk uit de 12e eeuw. De glas-in-loodramen in deze kerk zijn vervangen door ramen die ontworpen zijn door Pierre Soulages, een architect/kunstenaar uit Rodez. Ik vind de ramen niet mooi, ze hebben allemaal zwarte streepjes en van buiten lijken het net op wc-raampjes. Volgens Laury was eea vooral bedoeld om meer licht in de kerk te krijgen en zo te besparen op de energierekening. Dat is op zich wel gelukt, de kerk is best licht van binnen, maar verder....Ik heb me in elk geval lekker uitgeleefd met mijn camera.

Het was dus behoorlijk mooi weer de laatste tijd, dus ik ben ook weer een paar dagen op de fiets naar het werk geweest. Ik kon ook in de pauze of ’s avonds op mn balkon lekker buiten zitten met een boek en zelfs nog wat bijgekleurd. Intussen had ik ook het boek van opa binnengekregen wat papa had opgestuurd, dus nu kon ik ook het eindresultaat zien (en mijn 2 pagina’s bijdrage staan er ook in, hoera!). Voor de niet-familieleden: het boek hoort bij het project ‘levensverhalen’ van de GGD, vrijwilligers gaan bij senioren langs om met hen hun levensverhaal te reconstrueren/op te tekenen, zodat de verhalen niet verloren gaan. Ik vond het erg boeiend om te lezen en het is een heel mooi boek geworden. 

Op het werk was intussen nog altijd genoeg te doen, de expositie is inmiddels helemaal af maar daar moest nog wel wat aan gebeuren, dus toen ik alle foto’s had uitgezocht zijn Laure en ik op een middag wezen shoppen: foto’s afdrukken, vlaggetjes en ballonnen kopen en vooral ook bij de bouwmarkt op zoek naar prikborden of aanverwante dingen. Uiteindelijk zijn we voor alles geslaagd in één middag, en daar waren we best trots op. Sinds die middag weten we ook dat Laure haar auto groter is dan ze denkt (de prikborden pasten er MAKKELIJK in), dat punaises bij de spijkers liggen in de bouwmarkt. Leerzame middag.
Daarna hebben de foto’s nog anderhalve week op de borden (schildersdoek) gelegen, totdat Laure haar vader er bijna over struikelde (‘ja ik keek naar mn koffie’) en de vloer toch ook wel weer eens gedweild moest worden.....Afgelopen week heb ik nog de beschrijvingen bij de borden geschreven en geplastificeerd en nu hoeft het alleen nog maar opgehangen te worden op de camping. Het is ontzettend leuk om een expositie voor te bereiden maar er gaat wel veel tijd inzitten. Ik hoop dat de gasten het van ’t zomer ook waarderen, Laure en ik vinden het in elk geval al mooi en er staat regelmatig wel iemand de foto’s te bekijken en herinneringen op te halen (Laure, Franck en hun ouders) of mensen te herkennen (de kinderen van Laure en Franck).

Vorige week vrijdag was er een uitzending van Thalassa die speciaal over Amsterdam zou gaan. Ik plat voor de buis natuurlijk, want het gebeurt niet vaak dat er op de Franse televisie iets over Nederland te zien is. In de uitzending ging het vooral over Nederlanders en hun relatie met water (wonen, energiewinning, visserij, toerisme) en naast Amsterdam kwamen ook Zeeland (watersnoodramp), Nijmegen en de Rijn (moest zijn: Waal) en Terschelling (jutters) en Ameland (paardenreddingsboot) aan bod. Het was heel erg leuk om weer eens wat beelden van Nederland te zien en de mooiste opmerking blijft voor mij toch wel ‘Wadlopen is een soort horizontaal alpinisme’.
Eerder die week was er ook al iets in het journaal over het nieuwe Rijksmuseum dat geopend werd, en Laure vroeg of ik het gezien had en of ik nu ook trots was op ‘het Nederlandse Louvre’. Ik moest eerlijk bekennen dat ik er nog nooit geweest ben maar dat ik het wel leuk vond dat het op de Franse tv was.
Naast al het werken is er in het weekend nog altijd genoeg tijd over voor ontspanning en nieuwe dingen, dus ben ik vorige week naar Albi geweest. Het is ongeveer een uurtje met de trein en zeer de moeite waard om een dagje door te brengen. Het was helaas niet zulk mooi weer maar de temperatuur was wel aangenaam. Albi is een bisschopsstad in het naburige departement, maar is ook de geboorteplaats van Toulouse Lautrec, de affiche-kunstenaar (oa van ‘le chat noir’). Ik heb me prima vermaakt, diverse musea bezocht en lekker door de stad en langs de rivier geslenterd. In Albi hebben ze wel rare paarse bomen, maar dat leverde weer mooie foto’s op. De huizen, daken en ook de kathedraal van Albi zijn van baksteen en het geheel deed me aan Sienna in Italië denken. Foto’s staan op facebook en op de fotosite, net als foto’s van Conques).

Zaterdag 20 april was de dag van het Occitaans. Ik ging vol goede moed op pad om de festiviteiten eens van dichtbij te bekijken maar dat viel toch tegen. Het was roetkoud, in de Salles des Fêtes was wel een leuke expositie en een klein marktje maar alles was in het Occitaans en mensen spraken ook Occitaans dus ik had echt het idee dat ik in het buitenland was. Ik ben nog wel even in de kathedraal wezen kijken bij de mis in het Occitaans, maar behalve het ‘Halleluja’ en ‘Jezus sprak tot Zijn discipelen.....’ kon ik er weinig van verstaan. Op zich wel leuk dat ze aandacht aan het Occitaans besteden, maar ’t was mij wat te enthousiast allemaal...

Gisteravond ben ik met Laure naar een concert van de groep Zycos geweest. Ik was in februari al eens in een café geweest waar alleen de zanger optrad, maar deze keer was de hele band er. Het was vrij koud in de tent waar het optreden was maar we hebben voor het optreden even kennis gemaakt met alle bandleden en nog wat gekletst. Het optreden zelf duurde tot een uur of tien maar wij zijn na het eerste deel weggegaan. We hebben een goede indruk gekregen en het was leuke muziek, dus al ze van ’t zomer op de camping komen optreden wordt het vast ook wel een leuke avond. Daarna hebben we nog ergens gegeten en rond half tien heeft Laure me weer thuis afgezet. Ik kreeg nog wat adviezen en raadgevingen mee voor de vakantie ‘fijne vakantie’ en ‘zul je niet verdwalen?’ Ik ga inderdaad van zondag tot en met vrijdag op vakantie naar Sète (vlakbij Montpellier, aan de Middellandse Zee) maar omdat Sète niet zo groot is en gewoon een langgerekt kustdorp is lijkt verdwalen mij niet echt een mogelijkheid. Ik heb er wel veel zin in, lekker uitwaaien, zeelucht opsnuiven en even opladen voordat het seizoen begint.

Iedereen fijne meivakantie, en voor iedereen die dat niet heeft: om jullie op te vrolijken hieronder nog twee maffe anekdotes van kantoor (mag je ook lezen als je wel meivakantie hebt natuurlijk):


Laure: ‘Ik ga even naar de wc ‘joe’ [...] ‘Irene!’ ‘ja...’ ‘Irene!!’ ‘jahaa’ ‘kom eens hier, kom eens kijken’ [er zit een dikke spin in de wc] ‘tja hoe ga je dat nou doen, we hebben geen vliegenmepper hier.’ ‘ow ben je niet bang?’ ‘nee ik had van t voorjaar een veeeeel grotere in mn mobil-home en die heb ik ook doodgeslagen.’ ‘nouja maar ik ga m niet doodmaken ik ga proberen m vrij te laten zonder dat hij me bijt want een spin kan wel bijten...’ [Laure onderneemt reddingspoging met het veger en blik maar de spin loopt heel hard weg en wordt uiteindelijk toch doodgetrapt omdat er geen manier is om hem levend te vangen] ‘oh nou heb ik een moord begaan....’

Franck z’n pet hangt aan de deurkruk, tot ergernis van Laure. ‘Die petten vind ik niet mooi, die wil ik niet meer zien!’ [ze zijn oranje maar verkleuren nogal]. Franck begint Laure een beetje te stangen: ‘ha en weet je wat ik nog meer heb? Ik heb niet alleen die pet maar ook het t-shirt!’ [Trekt zn trui omhoog om te laten zien dat hij idd ook het oranje Kawan-shirt aanheeft] ‘Ja dat zal best maar je hebt het achterstevoren aan, sufferd.’

De rest van de donderdagochtend is redelijk rustig verlopen....