Lourdes 2018

En daar is alweer een nieuwe blog, deze keer om jullie bij te praten over mijn reis naar Lourdes. Omdat Vincent nu een vaste baan heeft en het geen schoolvakantie is, kon hij niet mee. De directeur van zijn oude school bij Bordeaux had op onze bruiloft al gezegd dat er nog wel begeleiders nodig waren, dus een paar weken na de bruiloft heb ik doorgegeven dat ik wel wilde helpen, net als vorig jaar.

Vorige week maandag ben ik naar Bordeaux gegaan, heb ik de stad onveilig gemaakt en de grote boekhandel Mollat met een bezoekje vereerd. Ook de C&A en de Hema heb ik met een bezoekje vereerd, want die zitten hier ver uit de buurt (1 uur rijden minimaal). Daarna ben ik naar Jean-Louis en Sophie gegaan, en daar heb ik geslapen. Dinsdagmiddag heeft Jean-Louis (een van de getuigen van Vincent en oud-collega) mij naar de school gebracht. Ik heb de laatste instructies gekregen en alle vrienden en bekenden de groeten van Vincent overgebracht. We vertrokken rond een uur of drie, en tegen half zeven waren we in Lourdes. Daar hebben we de andere groep van de school teruggevonden, die was 's morgens al vertrokken. Na een gezamenlijke maaltijd en voorstelronde/kennismaking gingen we lopend naar het jongerenkamp in de bergen, waar we sliepen. Het was erg koud de eerste nachten, dus ik heb met twee dekens en kleren aan geslapen.....Later in de week werd het wat warmer mar 8 graden is best fris om 7 uur.....

We moesten om kwart voor zeven aanwezig zijn voor de instructies, dat werd 7 uur omdat het ontbijt niet eerder geserveerd werd en we niet met een lege maag gaan werken. Mijn groepje van zes leerlingen was met nog drie groepjes ingedeeld in het « Accueil Marie Saint Frai », een van de drie hotels voor de zieke mensen die naar Lourdes komen. Onze taak was kort gezegd om hen op bepaalde tijden naar bepaalde plekken te brengen. Dit hield in : elke ochtend rond 7 uur aanwezig zijn voor instructies (wie moet waarheen en wanneer ?). 's Morgens moest iedereen, dus zo'n 300 mensen, om 9 uur op het grote plein zijn voor de openlucht-kerkdienst. Daarna moesten ze of weer terug, of op de regio-groepsfoto, of ergens anders heen. 's Middags moesten ze (afhankelijk van de dag) naar de zwembaden, naar het grote grasveld met activiteiten in tenten, naar de grot, of nog iets anders. Gelukkig hebben ze in Lourdes een heel handig systeem : gekleurde sjaals. Deze sjaals verschillen per regio van kleur en zo wisten wij beter wie waarheen moest (groen : terug naar het hotel, blauw : naar de grot en erbij blijven en dan terugbrengen, rood : naar het grasveld en daar overdragen aan iemand anders.............). Mijn team moest dus vooral rolstoelen duwen of blauwe wagentjes trekken. Op de stukken met hellingen kregen we hulp van de 'brancardiers', zodat we niet door de blauwe wagentjes ingehaald zouden worden of heel snel naar beneden zouden gaan. Iedereen had snel de boel in de gaten en de proeverij van Baskische kaas op de terugweg was altijd een welkome afwisseling. Als iedereen op plek van bestemming was kwam de verantwoordelijke van het hotel met 'le mouton' (het schaap) langs om aan te geven dat het werk erop zat. Dit 'schaap' is een knuffelschaapje dat op een grote stok zit gelijmd, met allemaal gekleurde sjaals eraan.

Als het schaap voorbij was gekomen mochten we dus doen wat we wilden, er waren lezingen en films, we konden zelf naar de grot of de zwembaden of lekker van de zon genieten en souvenirs kopen. Ik wilde naar een film maar ik had '15h-16h30' geïnterpreteerd als 15h & 16h30 maar het was van 15h tot 16h30....
's Avonds, als er geen werk was ivm de Maria-processie, hadden we een lezing voor alle leerlingen en begeleiders van de school. In totaal waren we met 160 eindexamenleerlingen en een stuk of 10 begeleiders. Er waren ook een stuk of 8 nonnen en een broeder met ons mee, allemaal van de Dominicaanse orde. Het zijn allemaal erg aardige mensen en de meesten had ik vorig jaar al leren kennen. Alle nonnen wilden alle details weten over de bruiloft en foto's en mijn trouwring zien, dat was heel erg leuk.

Het leukste aan Lourdes is dat iedereen blij is dat iedereen er is : de leerlingen zijn blij omdat ze in contact zijn met de zieke pelgrims, de zieke pelgrims zijn blij om leerlingen te zien en alle begeleiders zijn blij dat er andere begeleiders zijn die ze kennen van vorig jaar, en alle Dominicanen zijn blij dat iedereen er is (zij organiseren deze week, die ook wel 'Pelgrimstocht van de Rozenkrans' genoemd wordt), en de Nederlandse pelgrims die ik aansprak waren blij dat er een andere Nederlandse was :) Je maakt lange dagen (ik sliep max. van 23u tot 6u) maar door alle waardering die je krijgt en alle nieuwe contacten die je maakt, ook al is het maar voor een week, is het dat meer dan waard. Met een oudere vrouw heb ik gegevens uitgewisseld, nadat we samen de Maria-processie hadden gelopen, dwz nadat ik haar rolstoel geduwd had. Ze komt uit noordoost-Frankrijk en heeft mij onder andere foto's van haar hondje laten zien (Bambi). Het was voor haar ook de tweede keer dat ze in Lourdes was. Ik heb haar ook mijn Bordeaux-regiosjaal gegeven, als aandenken. Later heb ik ook nog een sjaal aan Astrid, de verantwoordelijke van het hotel, gegeven. De sjaals kregen we in ons 'QG' (quartier général, hoofdkwartier waar we overdag konden relaxen en wat drinken, zodat we niet terug hoefden naar het jongerenkamp in de bergen), daar lagen er nog genoeg.

Iedereen vond het een hele bijzondere week, de leerlingen waren erg enthousiast na afloop en de begeleiders die we troffen prezen ons omdat onze leerlingen zo vriendelijk waren. Zaterdag na de afsluitende kerkdienst zijn we weer terug naar het jongerenkamp gegaan en na het middageten gingen we met de bus weer terug. Zaterdagavond ben ik nog bij andere vrienden geweest die ook op de bruiloft waren, en heb ik weer bij Jean-Louis en Sophie geslapen. Zondagavond was ik weer thuis, met een flinke verkoudheid. Het was een hele bijzondere week !

De komende twee weken zijn we druk met het voorbereiden van de tentoonstellingen voor het einde van de 1e Wereldoorlog. In Frankrijk wordt dat herdacht op 11 novemer. In totaal heeft Vincent vijf tentoonstellingen en twee lezingen. De laatste week van oktober komen we naar Nederland, helaas maar voor een weekje omdat op 30 oktober de opening van de grote tentoonstelling in de Provincie-archieven is. Drukte genoeg dus de komende tijd, en hopelijk heb ik binnenkort ook wat meer vertalingen of interessante vacatures want het is vrij stil op dat gebied...

Tot de volgende blog !