Vreugde en verdriet
Blijf op de hoogte en volg Irene
22 September 2016 | Frankrijk, Rodez
Ik ben dezelfde avond met Vincent op de nachttrein gestapt en was om vier uur de volgende middag in Sneek (met dank aan de NS voor de vertraging). De hele week heb ik met Lisanne en mn tante vanalles geregeld en de uitvaart was precies een week later. Helaas moest Vincent maandags alweer terug, maar hij heeft mij in de eerste dagen enorm gesteund en doet dat ook nu nog. Hij heeft een kleine twee jaar geleden zijn vader verloren en weet dus wat je doormaakt in zo'n periode.
Bij de uitvaart waren énorm veel mensen. We hadden een aantal uitnodigingen verstuurd en rekening gehouden met extra mensen, maar zoveel....Er was gelukkig wel genoeg oranjekoek (we wilden geen 'crematoriumcake' en er schijnt ook 'begrafeniskoek' te zijn) dus toen Lisanne en ik eindelijk iedereen gehad hadden konden wij ook nog wat eten. Er zijn veel mensen geweest die we niet of nauwelijks kenden, maar ook veel familie, buren, vrienden en bekenden. We hebben veel complimenten gekregen over de ceremonie, mensen vonden dat het een goed beeld gaf van papa en ze vonden het erg mooi. We zijn er zelf ook erg tevreden over, want voor Lisanne en mij was het ook iets wat we nog nooit eerder bij de hand hadden gehad.
Ik ben na de dienst nog een week in Nederland gebleven om veel administratieve dingen te regelen, vooral met de bank en de notaris. Omdat ik geen Nederlands woonadres meer heb nemen sommige dingen extra tijd of moet het op naam van mijn zusje of tante. Ik heb in elk geval een volmacht getekend zodat ik niet elke keer papieren hoef te tekenen bij een Franse notaris en die dan terug te sturen.
Ik kreeg gelukkig op mijn werk wel alle vrijheid, ik kon gelijk weg (alleen ff wachten tot er iemand was om de sleutels en de kas over te nemen) en ik mocht ook zolang blijven als ik wilde. Uiteindelijk hebben we alles verrekend met de vrije dagen die ik nog had en ben ik op 31 augustus weer teruggekomen in Rodez.
De laatste week van mijn contract heb ik nog gewoon gewerkt en op 3 september is de camping dicht gegaan. Met Justine en Géraldine (collega-receptioniste en schoonmaakster) hebben we nog even wat gedronken en sindsdien ben ik dus op zoek naar ander werk. Ik doe het wel rustig aan want ik wil nu eerst even bijkomen van alles wat er gebeurd is, en dan zien we volgende maand wel verder. Ik schrijf wel op interessante vacatures die voorbij komen, maar omdat ik in oktober nog weer twee weken naar Nederland ga is het ook lastig om nu een nieuwe baan te nemen en dan gelijk twee weken vrij te vragen. Met Vincent gaan we lekker Nederland bekijken (hij is fan van slootjes) en er moet ook nog het een en ander aan administratie gedaan worden.
Intussen zijn alle normale dingen ook weer begonnen, het eerste concert van koor is alweer geweest en de zangles en spelletjesavond zijn ook weer van start. Ik doe dit jaar ook iets nieuws, een conversatie-cursus Duits, om toch mijn Duits een beetje bij te houden. Het is erg leuk, de docente moest nogal wennen aan mijn Nederlands-Duitse accent, alle anderen zijn Franstalig en hebben een ander accent. Judith, een Belgische vriendin die hier ook woont, zit ook bij de Duitse les dus dat is wel leuk. Tot nu toe zijn we elkaar steeds misgelopen (of zij was er niet, of ik was er niet) maar het is wel gezellig. Er zijn nog een paar andere jongeren en verder vooral ouderen. We lezen af en toe teksten uit een tekstboek en praten er dan over, of we vertellen wat we gedaan hebben.
Afgelopen weekend ben ik vrijwilliger geweest bij een festival over/op/om het water, dat deze keer werd georganiseerd bij het Lac de Pareloup. Het festival heet « ça déborde sur le Lévezou », letterlijk « het stroomt over in de Levezou », en er zijn heel veel activiteiten voor alle leeftijden. Het was helaas niet heel erg mooi weer, koud en af en toe een bui en veel wind, maar ik heb me uitstekend vermaakt en ga volgend jaar weer. Omdat het niet superdruk was qua bezoekers kon ik ook zelf meedoen met sommige activiteiten. Ik heb een rondvaart gemaakt met de rondvaartboot, gekeken bij kindervoorstellingen, een tochtje gemaakt met een sonarboot (die vissers gebruiken om te zien waar de vis zit) en een 3 uur durende nordic walking-tocht gedaan. Dat laatste resulteerde in veel spierpijn, ik ben niet echt fan van nordic walking geworden maar het was wel lollig om eens te proberen. Er was op zaterdagavond ook een theatervoorstelling van een clown/goochelaar, daar mochten alle vrijwilligers gratis heen en we kregen de maaltijden ook gratis dus dat was wel fijn. Vincent had dat weekend ook veel te doen, het was hier namelijk ook monumentenweekend dus hij had heel veel bezoekers in het museum in Espalion waar hij werkt. Ze hebben het recordaantal bezoekers van vorig jaar gebroken, mede door het slechte weer.
Afgelopen week waren we twee maanden bij elkaar en zijn we uit eten geweest in een leuk restaurantje in Rodez. Verder gaat alles hier z'n gangetje wel, ik hoop dat ik snel een baan vind, maar het is ook wel even lekker om wat rust te hebben nu.
Tot de volgende blog !
-
22 September 2016 - 11:31
Titia :
Hoi Irene,fijn om te lezen dat je je leven weer hebt opgepakt,een heftige tijd.Goed dat je de tijd neemt om een andere baan te vinden. Heel mooi dat je samen met Vincent bent
.warme groet Titia. -
22 September 2016 - 11:42
Irene:
Bedankt! -
22 September 2016 - 14:36
Alisa:
Wat heftig om het hele verhaal te lezen. Het zijn echt een paar maanden van uitersten geweest. Heel veel goede moed en geluk gewenst in de komende tijd! -
22 September 2016 - 15:01
Irene:
Ja inderdaad een hele rare zomer, maar goed. Bedankt voor je berichtje! -
22 September 2016 - 18:17
Evelien V Dijk:
Hi Irene, wat fijn dat je zoveel leuke dingen doet en dat t zo goed gaat met Vincent. Heftig hoor, wat er allemaal gebeurd is. Succes met het vinden van een nieuwe baan! -
26 September 2016 - 13:15
Irene:
Dankjewel Evelien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley