Op grote hoogte

Zo, hierbij weer een nieuwe blog vanaf een snikhete camping, het is hier al een aantal weken achter elkaar erg warm en droog (lees: geen regen en dagelijks 30+, soms wind). Maar we klagen niet, de gasten zijn tevreden, de camping is bijna vol en ik heb lekker visite!
Papa is hier nu al ruim anderhalve week en afgelopen zaterdag zijn ook Erik en Annelies met de kinderen gekomen. Als mijn rooster het toelaat gaan we met z’n allen dingen bekijken of soms gewoon ’s avonds nog even wat drinken en lekker bijkletsen, dus ik verveel me niet.
Een van de dingen die ik heb gedaan is samen met papa een ballonvlucht maken over het meer. Ik wilde al heel lang en keer in een luchtballon en sinds vorig jaar kan dit ook bij ons over het meer. Omdat ik van de Engelsen nogal veel fooi had gekregen en de prijzen voor luchtballonvaarten hier iets lager liggen dan tijdens de Jouster ballonfeesten heb ik hier maar gereserveerd. Papa wilde graag mee dus toen zijn we met z’n tweeën gegaan, nota bene op de Franse feestdag 14 juli. We moesten ons al heel vroeg melden (om 6 uur, gelukkig was het dichtbij de camping) en we mochten eerst helpen met de voorbereidingen. Papa moest de ballon openhouden samen met nog een meneer, zodat alle lucht erin geblazen kon worden. Er waren nog vier anderen die meegingen. Ik heb veel foto’s gemaakt want ik hoefde niet zoveel te helpen, alleen de klittenband even van de ballon afhalen toen ze die eenmaal uitgerold hadden. Na ruim drie kwartier konden we dan de lucht in en mocht iedereen in het mandje. Er was plek genoeg en het was mooi rustig weer, dus we waren al vrij snel opgestegen en boven het meer. De zon was ook al opgekomen dus het zag er supermooi uit en ik heb veel mooie foto’s gemaakt. Door de windrichting zijn we niet recht over de camping gevlogen maar we konden de camping wel zien liggen vanuit de verte.
In een luchtballon heb je het gevoel dat je vliegt of zweeft, maar niet zoals in een vliegtuig omdat je helemaal geen geluid hoort van een motor. Het enige geluid is van de branders, maar die hoefden gelukkig niet constant aan want dan hoorde je ook gelijk niets meer. We hebben wel veel geluid van de grond gehoord (vogels, een hond en een pauw). Ik was in het begin een beetje gedesoriënteerd omdat je alles vanuit de lucht ziet en de afstanden heel anders zijn, maar gelukkig wees de piloot af en toe een paar dorpjes aan zodat we ons konden oriënteren. We zijn verder gevlogen richting de Tarn-vallei en konden vanuit de verte het viaduct van Millau zien liggen. Na ruim een uur vliegen zijn we geland, we moesten eerst wat oogstende boeren, een hek en wat electriciteitspalen ontwijken maar daarna zijn we veilig en zachtjes geland in een weiland. De fotograaf (dat was ik) mocht als enige uit de ballon, de rest moest erin blijven en de instructies opvolgen om te helpen de ballon te laten leeglopen (iemand moest aan een touw trekken en de rest was het contragewicht zodat de ballon niet zou wegvliegen. Ik heb dus veel foto’s gemaakt, het zag er best gek uit om de ballon zo rechtop te zien staan en dan zonder lucht langzaam in te zien zakken, maar ik vond het wel mooi dat ik foto’s mocht maken. Toen alles op de grond lag (de ballon is 27 meter lang) mochten de anderen er ook uit en kregen we een glas champagne, koek en een diploma. (champagne om 9 uur is geen goed idee, maar verder geen negatieve dingen). De volgauto was intussen ook in het weiland aangekomen en toen we alles hadden ingepakt en nog een glaasje sap met de boerin hadden gedronken –die kwam polshoogte nemen- gingen we weer terug naar het beginpunt. Rond kwart over tien waren we weer op de camping, het was een supergave ervaring en zeker niet de laatste keer dat ik in een luchtballon zat!

Op de camping is het intussen aardig druk, er zijn al wat meer Nederlanders omdat de schoolvakanties nu in meerdere regio’s begonnen zijn. Het is nog steeds erg warm hier, maar we hebben gelukkig ook wat regen en een onweersbui gehad, daar was vooral het gras wel aan toe…
De Tour de France is ook langsgeweest, het was een heel geregel voor ons omdat de weg afgesloten werd tussen 10 uur en 15 uur, maar alles is goed gegaan. We hadden de mensen vantevoren gewaarschuwd dat ze voor kwart voor tien over de rotonde van Salles Curan moesten zijn en iedereen was gelukkig op tijd weg. Er waren ook mensen die een andere route namen dus die hadden er geen last van. De mensen die aankwamen ’s middags hadden van ons een mailtje gekregen om te zeggen dat ze niet voor 15 uur konden komen, waarop sommigen besloten om maar gewoon een dag eerder te komen en de rest om exact 15 uur op de stoep stond…..
Van de Tour zelf heb ik weinig meegekregen omdat ik aan het werk was, maar wel enthousiaste verhalen gehoord van iedereen. Er vlogen ook een paar helikopters over het meer om luchtopnames te maken, maar ik heb dus geen idee of de camping ook te zien was.
Afgelopen woensdag zijn we nog naar Estaing geweest met z’n allen, eerst naar een wijnproducent waar we een rondleiding met proeverij hadden, daarna hebben we gepicknickt in een veld onder de bomen en ’s middags hebben we het kasteel bezocht. Het was erg warm maar ook wel leuk om eens even echt de toerist uit te hangen.
Vanochtend is papa weer weggegaan, Erik en Annelies blijven nog een week met de kinderen, dus ik zal zo eens horen wat we nog gaan doen als ik vrij ben komende week.
Door de drukte werkt het internet op de camping niet erg goed (lees: erg slecht) dus als ik in Rodez ben volgende week zal ik meer foto’s van de luchtballonnentocht op internet zetten. Hieronder alvast een paar om een indruk te krijgen.